මගෙ දරශනය

සමජිය යතර්තය ගෑන කවි ලියු මට මක් උනාද මන්ද
එය හිතට අපු දා පටන් පෙම කවි ලියු උමතුවෙනි මා
නුබ හදවත රිදව පොඩිකර තලා ගිය දා සිට
විහර ගි කවි ලියු මට ඈයි අමතක උනෙ මගෙ දරශනය

මට පිස්සු

අහිමි පෙම්වතියෙ
ඔයා අරන් ගියේ අදරේ නෙමෙයි
මගෙ මුලු ජීවිතෙයම්

සත්තයි මම තම නිද නතුව
රෑ එලි වන තුරු නිදි නතුව
ඔබ ගන හිතන්ව

මට පිස්සු

මගෙ පතුමයි

මෙ විසල් මිහි තලේ
නුබ සතුටින් නම්
වෙසෙනම නිදුකින්
මගෙ පතුම් ඉටු උනවෙ
නුබෙ නෙතෙය් කඩුලු වියකෙනම්
මගෙ පතුමයි ඉටු උනවෙ
අහිමි උනත නුබ මගෙන්
ඔහුගෙ රජ දහනෙ ඔබ රජින සෙ
කිරුලු පලදිනම්
එය මගෙ පතුම්යි මගෙ සතුටයි

දෙවිවරු

යදින යාදිනි නොම ඈසෙනම්
කොහිද දෙවිවරු මිහි මලෙ
කුසට බත නෑති කිරි පටවු
මියදුන උන්ගෙන් කුස හමතෙ

පතිනි වත අබපලි සලු විසිරුනෙ
සහොදර දෙවි(මුදල්) යගෙ උරගලෙ
තවත මෙ මහ බලතලෙ
අප්ප නෑති පෑටුවු බිහිඋනෙ

නුබට බරිවෙද දේවේ ලොවෙ
විමන විමන සදන්ට මනුලොවෙ
පඩුරු පස්කුක්ඩු නෑති කලෙ
බලාවිද නුබ වත අපෙ

හදවත ඉකිබිදි

උදා වු වසනතය රෑගෙන
ඔබ මගෙන්
යලි කිසි දිනක නොගෙන්න
මෙ කදුලු සිත්න්
අරගෙන් යන්න
ඔබ මගෙන්
මෙ දුන්නු දුක හදවතින්

අහිමි නුබට

පෙම් කරපු තරම් මා
නුබ දනෙ නතුව අති තව
නින්ද නති රෑ තරු
දනිවි නුබෙ රුව මෑවුව් තර්ම් මා

ගොලුවු හදවත නුබ ලග
අහිමිකල නුම්බ මගෙ සද
මෙ කදුලු නුබට හෙලු
නුබ අනුසතු ද කුමට එනු